Narol na mapie Miega 1763-1787, mapa pomoże nam sobie uzmysłowić sytuacje miasta Florianowa(Narola). 

Zamek obronny i Warowny gród handlowy z lat 1585-1648. Kotlina górnej Tanwi, własność Toporczyków Marcinkowskich przeszła u schyłku XVI wieku w ręce Floriana Łaszcza, syna wojskiego horodelskiego. W tym to malowniczym zakątku, wśród prastarych lasów zakłada młody Łaszcz za przywilejem Stefana Batorego miasteczko Florianów w roku 1585.W kilka lat później (1592) król Zygmunt III nadaje przywilej którym „jarmarki w miasteczku Florianowie utwierdza”, a „prawem teutońskiem i magdeburskim sądzić się przykazuje”. By zapewnić miastu obronę przed najazdem wroga wybudował Florian zamek drewniany a miasto cale otoczył wałami. Według Zielinskiego w 1841 bez problemu daje się zlokalizować miejsce po zamku zniszczonym w roku 1648, jak i masowe groby tysięcy ofiar rzezi z tego okresu. Zieliński pisze tak " – W towarzystwie kilku osób, dokładnie położenie miejsca znających, przeglądnąłem całą okolicę; przechodząc przez rolę, zdybane szkielety wziąłem za wskazówkę w pobliżu znajdujących się grobów, i przekonałem się, że kilkaset wielkich jam tuż pod bokiem miasteczka wykopanych, zamknęło w sobie tysiące wyrzniętych ludzi..." Od początku powstania miasta pomimo pobliskiej konkurencji, przezywa on niesamowity rozwój, niebawem powstaje pierwszy kościół pod wezwaniem Narodzenia N.M.P. Następnie by zapewnić miastu obronę przed najazdem wroga wybudował Florian zameczek drewniany, a miasto całe otoczył wałami. które oblewała woda. Tak więc Florianów, w kilka dziesiątek lat, stał się miastem warownym i bogatym grodem handlowym. Złoty okres rozkwitu trwa niestety krótko. Nadszedł pamiętny rok 1648. Dla Florianowa nastają najtragiczniejsze chwile, o których tak mówi dziejopis tych czasów (Abraham Stern): Z pod Przemyśla poszli nieprzyjaciele do miasta Narola i oblegli je. Tam zebrało się tysiącami panów i Żydów. Narol składał się z trzech wielkich miast. ? Żydzi tam będący chcieli z początku uciekać, ale dziedzic miasta nie dopuścił mówiąc: Damy im opór i będziemy przeciwko nim wojować, jak zrobiły inne miasta warowne. A kiedy miasto zostało w oblężeniu, chcieli nieprzyjaciele ugodę zawrzeć do czego Żydzi się przychylili, ale dziedzic nie chciał. Wojował z nimi przez trzy dni i położyli ogromna liczbę nieprzyjaciół trupem, a gdy buntownik Chmielnicki przysłał jeszcze ogromne wojsko zdobył miasto dnia 17 Heszwan 409.”

Chmielnicki rozłożył się taborem między Płazowem i Narolem ; nieprzeliczone wojska kozackie dosięgały już przednią strażą Rybnicy: w dwa ramiona aż pod lasy lubyckie rozciągnięte nie sforne gromady, objęły w około miasteczka Narol i Lipsko. – Jerzy Łaszcz, syn Floryjana Łaszcza Nieledewskiego, mąż rycerski, dziedzic Narola czyli tak zwanego Floryjanowa, wyprawiwszy żonę i dzieci do Lublina, zamknął się w zbrojnicy wraz ze szlachtą, licznie z całej okolicy zgromadzoną. Zdawało się Łaszczowi, że niedostępne bagna i staw wąziutką groblą przedzielony, ochronią miasteczko od napadu Kozaków ; pomylił się jednak w swoim mniemaniu, bo pod noc pierwszego dnia przybycia wojsk kozackich, z dwóch stron działa nieprzyjacielskie celnie na miasteczko wymierzone, burzyły jego domy. Zmierzch przerwał strzelanie z dział, ale za to Kozacy wpadli na groblę. Łaszcz każde poruszenie nieprzyjaciół pilnie uważając, stanął na grobli i dzielnie odpierał nacierających. Grób swój tu znalazło kilkaset Kozaków i kilkunastu szlachty : bitwa była mordercza, stokroć zwycięstwo Kozakom wydarte, utrzymało się przy orężu Łaszcza; wreszcie noc ciemna po łożyła kres dalszemu krwi rozlaniu: Kozacy ustąpili na ten sam pagórek, na którym dziś wznosi się pałac hrabiów Łosiów, a drużyna Łaszcza po ciemku oczyszczała z trupów groblę. O samym świtaniu wysłał Chmielnicki trębacza, oświadczając miasteczkom przebaczenie doznanego oporu, z warunkiem zachowania przy życiu, dostatkach, takich samych, jako też schronionych ludzi. Mieszczanie skłaniali się podpisać kapitulację, ale Żydzi, których tam było kilkanaście tysięcy, odrzucili wniosek, jak wszędzie tak i tu lękliwi, nie mieli nadziei ocalenia życia, w otwartym boju szukając pewniejszej zguby. – Łaszcz na czele szlachty i dworzan swoich, uczynił wycieczkę, spędził Kozaków z pagórka, natłukł niemałą liczbę , kilka chorągwi odebrał i skrył się wnet do owej drewnianej zbrojnicy. Trzeba tu wiedzieć, że z okropną rzezią Narola i Lipska, wielki ma związek niejaki Michał młynarz, ten będąc chciwością zysku do czynu haniebnego powodowany, zamiast skarbów przyrzeczonych znalazł śmierć.

Chmielnicki bowiem bacząc waleczność Łaszcza i niepodobieństwo wzięcia miasteczek za pośrednictwem wąskiej grobli, udał się do przekupstwa. Według opisów do zdobycia miasta przyczynił się w wielkiej mierze niejaki Michał młynarz. Jak głosi bowiem miejscowe podanie, wielką przeszkodą do zdobycia miasta , były olbrzymie wody, które oblewały miasto. Widząc tedy ataman, ze siłą grodu nie zdobędzie, zdradzieckiego się chwycił podstępku: oto obiecuje po kryjomu młynarzowi wielką nagrodę za opuszczenie tam wodnych. Niecny młynarz dał się przekupić obietnicą złota. By ułatwić sobie zdradę, upił strażników, strzegących wałów i tamy, a kiedy straż pousypiała, zaczął opuszczać wódę…Nad ranem kiedy woda dostatecznie opadła, wtargnęła orda do miasta i na zamek. Rozpoczęła się straszna rzeź. Pierwszą jej ofiarą padł Jerzy Łaszcz, syn założyciela. Ten skoro kozacy wdarli się do miasta, zamknął się w baszcie skąd siekł nieprzyjaciół z rusznicy. Ale kozacy wdarli się i do baszty. Łaszcz widząc się zgubionym, wysadził basztę z sobą w powietrze. W mieście tymczasem mordowano prawie wszystkich. Mściwej ręce atamana nie uszły nawet dzieci i kobiety, z których cześć wymordował, a resztę zabrał w jasyr.  Samych Żydów zginęło wtedy 12 000, mieszczaństwa i szlachty 8 000. Ludwik Zieliński redaktor „Lwowianina” opisuje jeszcze w roku 1841: „tuz pod bokiem miasteczka wykopanych kilkaset jam, które zamknęły w sobie tysiące wyrżniętych ludzi”, zaś Stern wspomina że „wiele tysięcy trupów psy pożarły”. Tenże Stern powiada, iż „takiego morderstwa, jak w Narolu nie było w całym kraju polskim”. Tymczasem Chmielnicki owego Michała młynarza, domagającego się wypłaty umówionej sumy, jednym skinieniem na pal wbić rozkazał, by dopełnić zemsty na grodzie, który mu śmiał opór stawiać, kazał Chmielnicki miasto zaorać, a sam ruszył na Zamość, siać dalej zniszczenie. Pod wieczór, na miejscu gwarnego miasta, było jedno wielkie cmentarzysko ludzi i miasta… Tym sposobem upadło miasteczko, handel i przemysł jego nie wzniósł się już nigdy, a na miejscu tym, gdzie niegdyś zbiór wody dwa miasteczka otaczał, dziś (w roku 1841) jest obszerna łąka i maleńka wysepka, ślad Łaszczowej zbrojnicy.